Црвеното месо е предмет на тврдење дека „предизвикува рак“ со години, но приказната се распаѓа штом ќе ја изгребете површината. Најголемиот проблем е што свежото црвено месо речиси секогаш се става во иста кошничка со индустриски преработеното месо полно со нитритни соли. Како домашен стек и супермаркетски хот-дог да можат да се третираат како иста храна. Таквата мешавина дава резултати кои се повеќе пропаганда отколку наука.
Преработеното месо со нитрити се однесува биолошки сосема поинаку од свежото месо. Нитритните соли, оксидацијата и високите температури можат да создадат нитрозамини, а под одредени услови, тие можат да го зголемат ризикот. Не, кога луѓето зборуваат за „црвено месо“ јавно, тој клучен детаљ е уредно прескокнат. Резултатот е едноставен: свежото месо се покажува како виновник за проблемите што често ги создаваат индустриските процеси, а не самото животно.
Најголемата иронија? СЗО (Светската здравствена организација) цело време изоставува белешка што речиси никој не ја чита. Тие го класифицираа свежото црвено месо како „веројатно канцерогено“, што во нивниот речник значи: доказите се слаби, ограничени и не докажуваат причинско-последична врска. Сепак, медиумите известуваат само за помпезната етикета, а не за нијансите што стојат зад неа. IARC, телото на СЗО кое ги класифицира ризиците, не ја мери јачината на ризикот или контекстот – само можноста дека постои врска во дадена околност. Така, се појавува апсурдноста црвеното месо да биде во иста категорија како топол чај.
